In Messages from Paradise #2 (MfP#2) staat de migratierelatie tussen Marokko en Nederland centraal. Daniela Swarowsky heeft in beide landen jongeren geïnterviewd voor de videocamera over hun visie op migratie en hun eigen ervaringen daarrmee.

MfP#2 is een fictieve dialoog tussen jonge Marokkanen uit het Noorden van Marokko die niets liever willen dan naar Europa vertrekken en jonge Nederlanders, met en zonder migratie-achtergrond. MfP#2 legt met een kritische blik de vele mythes rond migratie bloot waar zowel de achterblijvers als de nieuwe Nederlanders mee te maken hebben. Het project bied een platform voor dialoog tussen het 'Noorden' en het 'Zuiden' en nodigt jongeren uit boodschappen over en aan elkaar uit te wisselen. Vaak worden thema's geuit, die normaal gesproken taboe zijn. Maar ook vertellen ze over hun dromen en denken hardop na over hun identiteit en toekomstverwachtingen. Terwijl de ene kant overal naar toe kan reizen, kan de andere kant het land alleen via illegale weg het land uitkomen. MFP#2 daagt uit om over het universele en fundamenteel menselijke van het verlangen naar ‘het paradijs elders' na te denken.

MfP#2 neemt ons mee in de belevingswereld van jongeren. Hoe ervaren Marokkaans Nederlandse jongeren het moederland van hun ouders en hoe zien zij hun plek in de Nederlandse maatschappij? En de Marokkaanse jongeren in Marokko, wat vinden zij nu eigenlijk van de emigratie van veel Marokkanen naar Europa? Dromen ze over Europa? En wat gebeurt er wanneer beide zijden elkaar ontmoeten in Marokko tijdens de zomervakanties? Hoe gaan families om met het gegeven dat de helft van hen aan de andere kant zit? Wat zijn de verwachtingen van elkaar?

Je horizon verbreden, je toekomst vorm geven, veel van de wereld zien en goed verdienen: het verlangen naar het groenere gras aan de andere kant van de heuvel is een universeel menselijk verlangen dat iedereen herkent. Het rijke westen is dat groene gras, dat paradijs waar een gefrustreerde jonge generatie in arme landen van droomt. Gefrustreerd omdat zij thuis geen toekomst zien en er geen werk is. Maar zij die erin slagen over die heuvel te komen, ontmoeten vaak een keiharde realiteit. En dan doet zich een interessant fenomeen voor: hoe langer je weg bent van je land van oorsprong, hoe meer het beeld van thuis verandert van 'hopeloos en uitzichtloos' in een 'verloren paradijs'.

Mfp#2 is een uitingsvorm voor de emoties die spelen bij migranten en achterblijvers, maar ook voor de autochtone Nederlanders. Het project geeft iedereen de kans om na te denken over migratie, het idee van 'thuis' en het idee van het 'paradijs elders'. Zo leert men de migratie-achtergrond van een grote groep Nederlanders beter begrijpen, en ziet men in wat mensen er toe brengt om de stap tot emigratie te zetten. Zodoende levert dit project een belangrijke bijdrage aan het tot stand komen van wederzijdse waardering en respect en worden mensen uitgedaagd zich te verdiepen in de persoonlijke en maatschappelijke gevolgen van migratie.

De deelnemers vertellen hun verhaal uit zichzelf, alleen voor de camera, misschien met een denkbeeldige gesprekspartner, maar nooit direct tegen iemand. Hun verhalen, vragen en commentaren vormen uiteindelijk een dialoog door de fictieve werking van een video-film, die mensen en plekken bij elkaar brengt die langs andere weg niet bij elkaar zouden komen, en verhalen aan elkaar koppelt die anders niet in één verhaal verteld zouden kunnen worden.